تبادل لینک هوشمند 
«تک تيرانداز آمريکایی/American Sniper»، کلينت ايستوود را از شر اِدباری که به جان چند فيلم اخيرش افتاده بود رها کرد. اين فيلم که جسته و گريخته بر اساس زندگی واقعی سرباز تقدير شده جنگ عراق، کريس کايل، ساخته شده نه تنها نماينده بهترين کار ايستوود بعد از فيلم اسکاری اش، «عزيز ميليون دلاری/Million Dollar Baby»، است بلکه نمايانگر بهترين بازی نامزد اسکار (دو بار)، بردلی کوپر، بعد از مدت‌ها است. از او در اين فيلم خواسته شده تا از تمام نقش‌های قبلی‌اش تا آنجا که می‌تواند دور شود (و [اتفاقاً] موفق هم بوده است). اين فيلم نفس گير (از جهات مختلف) يادآور دو فيلم جنگی اخير: «قفسه درد / The Hurt Locker» کاترين بيگلو و «برادران / Brothers» جيم شريدان است. گرچه «تک تيرانداز آمريکایی» در قالب تريلر عرضه شده، اما از چنان فحوای دراماتيک قدرتمندی برخوردار است که به خوبی شخصيت‌ها را تغذيه می‌کند. و مثل هميشه حضور افراد بسيار شناخته شده در يک فيلم منجر به تنش و تعليق بيشتری می‌شود چون به سرنوشت افرادی که در رويدادها نقش دارند علاقمند هستيم.
کايل، که در دهه ۲۰۰۰ چهار بار به عراق اعزام شده است، ۱۶۰ قتل را به نام خود ثبت کرده است- اين يعنی آماری بيش از هر تک تيرانداز آمريکایی ديگر. فيلم با سکانس قدرتمندی در خيابان‌های شهر کوچکی در نزديکی ناصريه عراق در مارس ۲۰۰۳ در طول اولين حمله آمريکا به عراق شروع می‌شود. کايل روی بام ساختمانی مشرف به خيابانی متروک موضع گرفته است. با نزديک شدن نيروهای آمريکایی از يک جهت، زنی به همراه پسرش در صحنه ظاهر می‌شوند. کايل که زن را در تيررس دارد متوجه می‌شود که او چيزی شبيه به نارنجک را به پسرک می‌دهد. کايل بايد تصميم بگيرد: شليک کند و ريسک کشتن کودک بی‌گناهی را به جان بخرد (فرمانده اش به او هشدار می‌دهد: «اگر اشتباه کنی کبابت می‌کنند- به ليونوورث تبعيدت خواهند کرد») يا شليک نکند و ريسک فاجعه را به جان بخرد. اين اصلاً تصميم آسانی نيست و ايستوود ما را در انتخاب کايل همدست می‌کند.
اين صحنه به سان بسياری از صحنه های ديگر فيلم در مقايسه با همتای واقعی‌اش دچار قلب شده است تا هيجان‌انگيزتر شود. در نسخه واقعی اين ماجرا که در بيوگرافی خود کايل نوشته شده خبری از کودک نيست و فقط پای يک زن در ميان است. «تک تيرانداز آمريکایی» در چندين نمونه بازی خطرناکی با حقايق می‌کند تا فيلم را برای بيننده متقاعد کننده تر کند. برای کايل دشمنی به نام مصطفی (با بازی سامی شيخ) تراشيده می‌شود و در چندين مورد اين دو در بحبوحه جنگ به فکر نبرد تن به تن خود هستند. من با دور شدن از وقايع تاريخی ثبت شده در يک فيلم غيرمستند مشکلی ندارم و بيشتر تغييرات «تک تيرانداز آمريکایی» در بستر اين فيلم جواب می‌دهند.
بعد از سکانس ابتدایی با مجموعه ای از فلاش بک‌ها روبرو می‌شويم که ۲۵ سال را تقريباً در مدت ۲۵ دقيقه نمايش می‌دهند. دقايقی کوتاه را صرف تماشای کودکی کايل می‌کنيم، با او در دوران آموزشی، وقتی که ياد می‌گيرد چگونه سرباز يگان ويژه نيروی دريایی آمريکا بشود (همش منتظريم آر لی آرمی[۱] روی صحنه ظاهر شود)، همراه می‌شويم، با همسرش تايا (با بازی سيه نا ميلر) آشنا می‌شويم، تغييرات فرهنگی اساسی ناشی از يازده سپتامبر را تجربه می‌کنيم و بالاخره با او به عراق اعزام می‌شويم. قتلی که آن روز در نزديکی ناصريه انجام می‌دهد نخستين قتلش است و تا آخرين قتل کلی فاصله دارد. او طی سال‌ها زندگي در اين کشور جنگ زده در بسياری از عمليات‌های مهم شرکت می‌کند و توسط شورشی‌ها به «شيطان رمادی» و توسط همرزمانش به «افسانه» ملقب می‌شود.
بدون نياز به دوربين‌های در دست لرزان، ايستوود ما را کشان کشان تا پای آشوب جنگ می‌برد- شاهدش هم اين است که يک کارگردان توانمند می‌تواند عصاره جنگ را بدون ترک سه پايه دوربينش به تصوير بکشد. ۱۱۰ دقيقه نخست «تک تيرانداز آمريکایی» نشان دهنده سينمایی استادانه است- فيلمی محکم، هوشمندانه و مهيب. متأسفانه فيلم در طول ۲۰ دقيقه نهایی، وقتی که سعی می‌کند تا دنده عوض کند و درونمايه ای را نشان دهد که فيلم‌های ديگر (مانند «متولد چهارم جولای / Born on the Fourth of July» اوليور استون و «برادران» جيم شريدان) بهتر نشان داده‌اند، دچار وقفه می‌شود. به هر حال، پايان پاداوج فيلم درهم و برهم تر از بد است و نمی‌تواند قدرت شروع فيلم را احيا کند.
«تک تيرانداز آمريکایی» به مدت ۱۳۴ دقيقه برای تماشای بردلی کوپر خيلی زياد است. اگر بازی کوپر در «نور امید/ Silver Linings Playbook» و «کلاهبرداری آمريکایی/ American Hustle» را خوب بخوانيم، کار او در اين فيلم بهترين است. اين نخستين نقش استحاله شده او است-نقشی که او را از منطقه راحتی خارج می‌کند. هنگام نوشتن اين نقد هنوز معلوم نيست که آکادمی او را شايسته نامزدی می‌داند يا خير اما کمی بعيد به نظر می‌رسد که نقش او، که شامل خصوصياتی مانند مردسالاری، ترحم و بی کفايتی است، امسال کانديد شود. سيه نا ميلر، نه چندان معروف، در نقش نور و عشق زندگی کايل ظاهر می‌شود و تمام تلاش خود را می‌کند تا تايا را به چيزی فراتر از يک همسر پشتيبان اما ترک شده کليشه ای تبديل کند.
«تک تيرانداز آمريکایی» برايمان موعظه سياسي نمی‌کند. گرچه کتاب کايل پر است از صحنه های ميهن پرستی، که برخی از آن‌ها به تصوير تبديل شده‌اند، اما هرگز احساس نمی‌کنيم که با يک پروپاگاندای بيش از ناسيوناليستی طرف شده ايم. همچنين در فيلم خبری از نمايش احساسات ضد آمريکایی نيست. فيلم کاری به درستی و غلطی جنگ ندارد و در عوض روی تلاش اين مردان در سنگرها تمرکز می‌کند. اين فيلم درباره زندگی، مشکلات و اهريمن‌هایی است که بايد در زمان جنگ و بعد از برگشتن به خانه شکست دهند.
نظرات شما عزیزان:
برچسب‌ها:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
